مقاوم سازی سقف طاق ضربی
مقاوم سازی سقف طاق ضربی
سقف طاق ضربی از ترکیب تیرهای آهن و آجرهای فشاری ساخته شده است ، استفاده از سقف های طاق ضربی عموما در سازه های قدیمی با اسکلت فولادی مرسوم بوده است که بدلیل عدم یکپارچگی در ساختار آن در برابر زمین لرزه از رفتار مناسبی برخودار نمی باشد و منجر به آسیب پذیر تر شدن سازه ها می گردد به بیان دیگر یکپارچه نبودن مصالح باعث می شود سقف یک تکه نباشد و هنگام وارد شدن شدید به آن خسارت های جانبی بیشتری داشته باشند که در نهایت وجود آنها در چنین ساختمان هایی یکی از دلایل اصلی مقاوم سازی ساختمان های قدیمی می باشد .بدلیل عدم صلبیت در سقف طاق ضربی می توان گفت این نوع سقف تقریبا منسوخ شده است و می توان برای پیشگیری از آسیب و بهسازی لرزه ای سازه اقدام به مقاوم سازی سقف طاق ضربی کرد ، روش های مقاوم سازی سقف طاق ضربی به شکل زیر است :
۱) مقاوم سازی سقف طاق ضربی با ورق FRP
۲) کاشت میلگرد یا جوش تسمه به زیر تیرچه های سقف
۳) تعبیه ی تیرآهن های عرضی بصورت عمود بر تیرچه های موجود سقف
۴) اتصال انتهای تیرچه ها به یکدیگر با استفاده از میلگرد و اجرای کلاف بتنی در اطراف آن
۵) بستن با کش های مهاری به پشت دیوار
۶) نبشی کشی در زیر تکیه گاه ناحیه اتصال تیرچه های سقف و دیوار
نحوه ی تقویت طاق ضربی با FRP
با این وجود که تقویت طاق ضربی نیازمند برداشتن و اجرای دوباره ی کف سازی و تاسیسات بر روی آن می باشد و همچنان مقاوم سازی سقف طاق ضربی از بهترین راهکار ها در افزایش سختی سقف طاق ضربی می باشد . در صورت رعایت نکات و جزییات اجرای این روش علاوه بر بهبود عملکرد سقف طاق ضربی ، مهار قوس آجری و دیوار انتهایی را بدنبال دارد .مراحل مقاوم سازی سقف طاق ضربی
۱) حذف کاور روی سقف : تمامی کاور لایه های پوششی سقف طاق ضربی شامل کف سازی ، ایزولاسیون ، پوکه ریزی ، خاک و سنگ ، آجر و نخاله موجود لازم است تا رسیدن به آجر ضربی و تیرآهن برداشته و حذف شود ، برداشتن پوشش روی سقف طاق ضربی به تنهایی نیز کاهش وزن سقف را بدنبال دارد
۲) نصب و جوش برشگیر : تعبیه ی برش گیر در بخش های بالایی تیرها برای اجرای سیستم مقاوم سازی با FRP جهت تقویت سقف طاق ضربی ، عموما بدین منظور از نبشی یا ناودانی استفاده می گردد .
بر اساس استاندارد ها اگر بتن بکار رفته در اطراف تیر از ضخامت مناسبی برخودار باشند می توان تیر فولادی و دال بتن مسلح روی آنرا با عملکرد کامپوزیت در نظر گرفت از همین رو می توان بخش تحتانی زیر بال تیر را تا جایی که فضای کافی برای ریختن بتن وجود داشته باشد خالی کرد و از برشگیر روی بخش بالایی تیر استفاده نکرد . ضمنا بر اساس قوانین موجود حداکثر فاصله برشگیر های تیر نباید بیشتر از ۸ برابر ضخامت دال باشد .
۳) تعبیه و اجرای مش های میلگرد (آرماتورگذاری سقف) : براین اساس در مرحله ی سوم شبکه ی مش میلگردهای خمشی و حرارتی را بر روی تیرچه قرار می دهیم و عملیات جوش صورت می گیرد .
۴) اجرای بتن ریزی بر روی میلگردها ، پرداخت سطوح و کیورینگ : در این سیستم نیازی به استفاده از جک و قالب بندی اضافی جهت بتن ریزی نمی باشد ، در این مرحله بر اساس نشریه ۵۲۴ و استاندارد های موجود ، ضخامت بتن ریزی باید ۵ سانتی متر باشد که با در نظر داشتن فرورفتگی در طاق ضربی در محل تیرچه ها این ضخامت به ۸ سانتی متر هم می رسد بطور کلی ضخامت الزامی کاور بتن روی برشگیر ها لازم است حداقل ۲/۵ سانتی متر باشد که این عدد بر اساس مقررات ملی در نظر گرفته می شود .