خوردگی بتن

همانطور که می دانید بتن امروزه یکی از مصالح پرکاربرد در صنعت ساختمان محسوب می شود و سازه های بنا شده وابسته به وجود این مصالح و ترکیب آنها با فولاد است. بنابراین بتن و فولاد دو دسته از پرکاربردترین مصالح ساختمانی محسوب می شوند که کسب آگاهی بیشتر درباره ی ویژگی ها و شرایط محیطی لازم برای اجرای آنها سبب احداث سازه هایی با کیفیت بالاتر می شود. با توجه به اینکه فولاد در شرایط کنترل شده و براساس مشخصات از پیش تعیین شده و پس از آزمایش های متعدد عرضه می شود، کاربری ساده تری نسبت به بتن دارد. در مقابل بتن تحت تاثیر عوامل و شرایط محیطی،‌ مقدار و کیفیت مصالح بکار رفته و نحوه ی عمل آوری است. بدیهی است که عدم وجود اطلاعات کافی می تواند منجر به وجود ضعف های جدی برای سازه در آینده شود. کاهش مقاومت بتن در اثر مجاورت آن با برخی عوامل فیزیکی و شیمیایی، مجریان و طراحان را به سمت تولید بتن هایی با پایداری و دوام بیشتر در شرایط محیطی مختلف سوق داده است. در این راستا استفاده از افزودنی های بتن یکی از راه های افزایش استحکام بتن و پیشگیری از پدیده های مخرب نظیر خوردگی بتن است.

خوردگی بتن چیست؟

خوردگی بتن نتیجه ی واکنش های شیمیایی به خصوصی در بتن و آرماتورها موجود در آن است. PH قلیایی محیط اطراف میلگردها نقش موثری در محافظت از آنها دارد و کاهش آن می توان منجر به زنگ زدگی میلگرد در بتن و بدنبال آن افزایش حجم آن ها شود که این پدیده ی سبب وقوع ترک در بتن خواهد شد. در چنین شرایطی مجاورت بتن ترک خورده با عوامل مخرب جوی سبب کاهش استحکام سازه می گردد. یکی دیگر از عوامل خوردگی بتن مربوط به واکنش هایی است که در اثر مجاورت بتن با یون های فعال کلسیم و کلرید ایجاد می شود. در چنین پدیده ای یون های نامبرده با گازهای جوی و رطوبت هوا واکنش داده و سبب تشکیل ترکیبات شیمیایی پیچیده می شوند که تاثیراتی مخربی در مقاطع بتنی خواهد داشت. در صورت تداوم مجاورت بتن با عوامل مخرب محیطی، خواص شیمیایی سیمان از بین رفته و قابلیت تحمل خمش در آنها کاهش خواهد یافت.

دلایل خوردگی بتن

۱-کمبود ضخامت بتن روی میلگردها
۲-وجود درز و ترک در بتن های مسلح
۳-نفوذپذیری بتن در برابر یون ها کلر
۴-نوع میلگرد و وضعیت سطح آن
۵-وجود یون کلر در بتن اولیه و مصالح مصرفی
۶-شرایط مخرب محیطی و خرابی بتن در برابر اسید

علل خوردگی بتن

عوامل مختلفی در خوردگی بتن نقش دارند. از جمله حمله ی سولفات ها به بتن، کربناته شدن، الکترولیز، واکنش های قلیایی و غیره که در ادامه به برخی از این عوامل می پردازیم:

۱-نفوذ آب به درون بتن
در صورتی که بتن از نفوذ پذیری بالایی برخوردار باشد، آب و رطوبت موجود در محیط به سادگی به درون بتن نفوذ کرده و با عملکردی مشابه الکترولیت سبب تسریع خوردگی بتن خواهند شد. البته احتمال وقوع این رویداد در بتن آب بند به مراتب کمتر از بتن معمولی عنوان شده است.


۲-کربناته شدن بتن
در فرآیند کربناته شدن بتن به مرور زمان و در اثر واکنش هیدروکسید آزاد داخل بتن با دی اکسید کربن شاهد ظهور ترک های انقباض در بتن خواهیم بود. وجود ترک های انقباضی در بتن سبب افزایش تأثیرگذاری رطوبت محیطی در بتن شده و خاصیت قلیایی آنرا تغییر می‌دهد. در چنین شرایطی پتانسیل خوردگی بتن و میلگردهای موجود در آن افزایش می‌یابد.


ناخالصی در اختلاط
در صورتیکه آب مورد استفاده برای طرح اختلاط بتن حاوی مقادیری ناخالصی باشد، احتمال خوردگی بتن را افزایش پیدا می‌کند. براساس استاندارد IS:456 اگر مجموع ترکیبات آلی بیش از ۳۰۰۰ میلی‌گرم در لیتر، سولفات ها بیش از ۵۰۰ میلی گرم در لیتر و یا کلریدها بیش از ۱۰۰۰ میلی گرم در لیتر باشد شاهد وقوع خوردگی بتن و فولادهای بکاررفته در آن خواهیم بود.


۳-مجاورت با آب دریا
هنگام قرارگیری بتن در مجاورت آب دریا، در صورتیکه بتن از نفوذپذیری زیادی برخوردار باشد و در مقابل آب دریا حاوی مقادیر بالایی از یون کلرید باشد، روند خوردگی بتن با سرعت بیشتری رخ می دهد. مقاوم سازی سکوها دریایی و سازه های مجاور آب در اثر خوردگی یکی از نمونه های تاثیرات عوامل موجود در آب دریا بر روی بتن هستند.


۴-نمک های ضد یخ
نمک ها یکی از عوامل موثر در خوردگی بتن هستند. نمک ها رطوبت بتن را جذب کرده و پس از رسیدن به سطح معینی از رطوبت و درجه ی حرارت سبب خوردگی بتن و در نهایت فرسودگی فولاد می شوند.


۵-چرخه های ذوب و انجماد
یکی از عوامل موثر در خوردگی بتن، قرارگیری بتن در معرض چرخه ی مداوم ذوب و انجماد است. در چنین شرایط شاهد تشکیل بتن ضعیف و کم مقاومت خواهیم بود. در صورتیکه بتن قرار گرفته در دمای پایین از نفوذ پذیری بالایی برخوردار باشد، آب به درون آن نفوذ کرده و منجمد می شود. آب منجمد شده فشار زیادی را به بتن وارد می کند و سبب انبساط و ترک خوردگی بتن می شود. طی این فرآیند بتن مقاومت کششی خود را از دست داده و خرد می شود.


۶-تهاجم سولفات ها
سولفاته شدن بتن یکی از دلایل خوردگی بتن است که می تواند به شکل های مختلفی به وقوع بپیوندد. این واکنش تخریبی در اثر حمله سولفات ها به بتن ایجاد می شود که علت آن معمولا وجود نمک در آب های مجاور سازه های بتنی است. خوردگی بتن در اثر حمله سولفات ها سبب کاهش مقاومت بتن و عمر مفید این سازه ها خواهد شد. نفوذ سولفات ها به بتن علاوه بر ایجاد تنش های فشاری در این ماده سبب ترک خوردگی و پودر شدن بتن در اثر تورم می گردد. نفوذ یون سولفات به درون بتن و تخریب این ماده خود می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که خارج از این بخش است.


۷-ترک‌های سطحی بتن و درزها
نفوذپذیری بتن و ایجاد پتانسیل خوردگی آن می تواند ناشی از ترک خوردگی بتن باشد. عمده ی این ترک ها در اثر انقباض بتن رخ می دهند. بتن هایی که دچار جمع شدگی با انقباض می شوند مستعد خوردگی هستند خصوصا اگر میلگردهای بکار رفته در آن توانایی پیشگیری از ترک خوردگی را نداشته باشند. پدیده ی انقباض بتن که زمینه ی خوردگی آن را فراهم می کند می تواند تحت تاثیر عواملی مثل: دمای هوا،‌سرعت وزش باد، رطوبت محیط، شدت تابش نور خورشید و ... است علاوه بر این در بسیاری از مواقع این ترک ها می توانند ناشی از درزهای انقباض یا درزهای انبساطی باشند. لازم بذکر است که می توان پیش از گیرش کامل بتن،‌با اعمال فشار در صدد رفع ترک ها بر آمد. در نهایت وجود این ترک ها فضای مناسبی را برای ورود یون های کلر و خوردگی زود هنگام بتن فراهم می کند.


۸-نوع میلگرد و وضعیت سطح آن
در این زمینه برخی از میلگردها بیشتر از سایرین مستعد خوردگی می باشند. فولاد های پر مقاومت، فولادها سرنورد و گرم نورد شده از جمله میلگردهایی هستند که استفاده از آنها می تواند زمنیه ساز خوردگی بتن باشد.میلگردها با مقاومت کم تا متوسط نظیر S350، S300، S220، S400به ترتیب دارای استعداد خوردگی کم تا زیاد هستند. در ایران معمولا از فولاد S300 تا S400 استفاده می شود بنابراین انتظار داریم که سازه ها از پتانسیل خوردگی بتن متوسطی برخوردار باشند. در این راستا لازم است به نواحی خم شده ی میلگردها نیز اشاره کنیم که از خاصیت سرد نورد شده برخوردار هستند و عموما شاهد زنگ زدگی آنها در محل کارگاه ها هستیم. بنابراین انتظار می رود که وقوع ترک در محل خم سبب افزایش سرعت خوردگی بتن شود. یکی دیگر از مسائل مهم در این زمینه، شدت تأثیرگذاری زنگ زدگی روی میلگردها در احتمال وقوع زنگ زدگی مجدد آن در آینده است. در این مورد لازم بذکر است که زمانی که در اطراف میلگردها را بتن فراگیرد یک لایه ی انفعالی از اکسید آهن ایجاد می شود که مانع خوردگی در محیط قلیایی می گردد. بنابراین عواملی که مانع از تشکیل این لایه انفعالی شوند قاعدتا زمینه را برای تماس میلگرد با محیط قلیایی بتن و خوردگی آن فراهم می کنند. زنگ زدگی در شدت های مختلف نیز همین اثر را در خوردگی بتن خواهد داشت. برخی اوقات عوامل دیگر مثل وجود مواد زاید نظیر رنگ، روغن، یخ، آب، قیر و چربی نیز می تواند مانعی برای چسبندگی مناسب بتن با میلگرد باشد. امروزه یکی از راه های مناسب برای کاهش این پدیده های مخرب استفاده از میلگردهای فولادی ضد زنگ یا میلگردهای FRP است.

۹-ضخامت پوشش بتنی روی میلگرد
عوامل مخرب به منظور رسیدن به سطح میلگردها و خوردگی بتن باید از پوشش بتنی میلگردها عبور کنند. براساس تحقیقات موجود، سرعت رسیدن عوامل مخرب به میلگردها درون بتن بستگی به ضخامت پوشش بتنی آن ها دارد. براین اساس هرچقدر پوشش بتنی میلگردها از ضخامت کمتری برخوردار باشد، خوردگی بتن مسلح سریع تر اتفاق می افتد. البته لازم بذکر است در برخی از مواقع همین افزایش ضخامت پوشش بتنی میلگردها خصوصا در مقاطع خمشی می تواند سبب ترک خوردگی بتن شود که راه حلی جز اجرای آن وجود ندارد. برای پیشگیری از خوردگی بتن مسلح نیز می توان از مواد زنگ زد به روی میلگردها نظیر زینک ریچ اپوکسی یا میلگردهای گالوانیزه استفاده کرد.

۱۰-پوشش سطحی روی بتن
یکی از عوامل آسیب دیدگی بتن، وجود پوشش سطحی ناکافی رو بتن است که زمینه ی ورود یون های کلر به ویژه در بتن هایی با خاصیت نفوذپذیری را فراهم می کنند و منجر به خوردگی بتن خواهند شد. پوشش های سطحی قابل استفاده به منظور پیشگیری از خوردگی بتن انواع مختلفی دارند. برخی از آنها عملکردی مشابه رنگ دارند، دسته ی دوم قابلیت پر کردن حفرات و ترک های موجود در سطح بتن را داشته و در نهایت دسته ی سوم که تنها می توانند جهت جریان رطوبت را معکوس کنند و بجای نفوذ رطوبت از محیط به داخل بتن، رطوبت داخل بتن را به بیرون منتقل کنند.


۱۱-پوشش حفاظتی روی میلگردها
یکی از راه های مناسب به منظور پیشگیری از خوردگی بتن و زنگ زدن میلگردهای درون آن، استفاده از پوشش های حفاظتی است. این پوشش های می توانند میلگرد را از محیط جدا کنند و یا عایق کردن سطح آن مانع از تاثیرات عوامل مخرب نظیر رطوبت،‌ هوا و یون کلر در بتن مسلح شوند. پوشش های حفاظتی با جلوگیری از خوردگی زودرس بتن و افزایش دوام آن مانع از خوردگی بتن در آینده خواهند شد. یکی از مواد مناسب در این زمنیه اپوکسی ها هستند که اعمال آن به روی میلگردهای فاقد زنگ زدگی راه حل مناسبی در جلوگیری از خوردگی بتن ها محسوب می شود.


۱۲-شرایط محیطی
خوردگی بتن های مسلح به همراه میلگردهای درون آن یک فرآیند شمیایی متاثر از شرایط محیطی خصوصا دما است. فرآیند خوردگی بتن های مسلح در هوای گرم شدت می گیرد علاوه بر این یون OH نقش مهمی در تشکیل هیدروکسید آهن و خوردگی بتن ایفا می کند. بنابراین انتظار می رود که بتن مرطوب بیش از بتن خشک مستعد خوردگی باشد. اکسیژن و نفوذ آن به درون بتن یکی از مهم ترین عوامل در ایجاد خوردگی بتن است. ضمنا کاهش PH محیط قلیایی بتن سبب افزایش احتمال خوردگی بتن خواهد شد. یون کلر نیز یکی دیگر از عوامل مخرب محیطی محسوب می شود که نفوذ آن به درون بتن سبب خوردگی آن خواهد شد. شرایط محیطی خاص می تواند نفوذ یون کلر به درون بتن را تشدید کند. برای مثال در محیط های حاوی یون سولفات، فرآیند خوردگی بتن با سرعت بیشتری اتفاق می افتد. البته لازم به ذکر است که برای شروع و ادامه ی فرآيند خوردگی بتن، نیازمند مقدار خاصی از یون کلر در محیط هستیم که این میزان معمولا ۲۵/۰ الی ۵/۰ درصد وزن سیمان عنوان می شود که ربطی به مقدار یون مجاز موجود در بتن ندارد. یکی دیگر از عوامل محیطی تشدید کننده ی فرآیند خوردگی بتن نیز،‌ تری و خشکی مکرر بتن ذکر می شود که عموما در مناطقی که در معرض جذر و مد آب هستند به وقوع می پیوندند.


وجود یون کلر در بتن اولیه و مصالح مصرفی
وجود بیش از ۱۵/۰ درصد کلر اولیه در بتن می تواند سبب خوردگی زودهنگام بتن مسلح و میلگردها شود که نحوه ی بدست آوردن مقدار دقیق آن از طریق یون کلر پودر بتن حاصله از نمونه ی ۲۸ روزه است. هر چقدر مقدار یون کلر موجود در بتن از حد آستانه کمتر باشد، فرآیند خوردگی بتن بیشتر به تعویق خواهد افتاد. حداکثر مجاز مقدار یون کلر مصالح در استاندارد ISIRI302 و آبا (آیین نامه ی بتن ایران) قید شده است. با این وجود نکته ی مهم این است که سر جمع مقدار یون کلر از حد تعریف شده تجاوز نکند.

روش های جلوگیری از خوردگی بتن

روش های مختلفی برای جلوگیری از خوردگی بتن یا ترمیم آنها وجود دارد که در ادامه به طور خلاصه به آنها می پردازیم:

۱-تعمیر خوردگی بتن با ملات اصلاح شده پلیمری
اگر پوسته پوسته شدن بتن در اثر خوردگی سبب کاهش مقاومت بتن نشده باشد می توان عملیات ترمیم بتن را به صورت دستی و با استفاده از ملات سیمان معمولی انجام داد. اما در شرایطی که سیمان و ملات معمولی توانایی اتصال به بتن را نداشته باشند از ملات ترمیمی پلیمری بتن یا ملات رزین اپوکسی استفاده می شود. این مصالح نقش عامل اتصال در بتن را داشته و تأثیر زیادی در افزایش مقاومت بتن خواهند داشت. لازم است طی انجام عملیات تعمیر بتن با ملات اصلاح شده پلیمری، پوشش بتنی میلگردها در ضخامت مناسب اجرا شود چرا که کمبود پوشش بتنی میلگردها عملیات ترمیم بتن را با شکست مواجه کرده و خوردگی بتن را بدنبال خواهد داشت.

۲-تعمیر خوردگی بتن با تزریق سیمان
یکی از روش های تعمیر خوردگی بتن تزریق گروت است. طی این عملیات گروت با فشار در ترک های نازک و پهن بتن تزریق می شود. پس از تعمیر بتن خورده شده با تزریق گروت، سپس سطح آن با ملات سیمانی غنی یا ملات اصلاح شده ی پلیمری آب بندی می شود. در مرحله ی آخر نیز دوغاب از طریق نازل ها بصورت دستی یا مکانیکی، تزریق می گردد. در این روش اگر عضو مورد نظر نیازی به آب زیاد یا مقاومت شیمیایی بالایی نداشته باشد می توان از تزریق گروت سیمانی استفاده کرد و در مقابل اگر شرایط محیطی مستلزم افزایش مقاومت شیمیایی مقاطع بتنی باشد از تزریق اپوکسی استفاده می شود چرا که اپوکسی در برابر آب و مواد شیمیایی از مقاومت بالاتری برخوردار است. از طرفی بدلیل سیال بودن بیشتر اپوکسی، می توان از تزریق آن در ترمیم ترک های بتن بهره برد.

۳-تعمیر خوردگی بتن با تزریق گرانشی:
در شرایطی که آسیب وارده به مقاطع بتنی زیاد نباشد، می توان از روش تزریق گرانشی به منظور تعمیر خوردگی بتن استفاده کرد. علاوه بر این تزریق گرانشی نسبت به تزریق فشاری روشی اقتصادی تر محسوب می شود.

۴-تعمیر خوردگی بتن با پوششی آب بندی
در شرایطی که بتن از کیفیت مناسبی برخوردار باشد می توان به منظور کاهش تاثیرات ناشی از حملات شیمیایی و محافظت از بتن در محیط از پوشش های آب بندی بتن که از خاصیت آب گریزی برخوردارند، استفاده کرد که به کمک آنها به خوبی از خوردگی بتن جلوگیری می شود.

۵-تعمیر خوردگی بتن با شاتکریت
مقاوم سازی با شاتکریت بتن یکی از روش های متداول برای تعمیر خوردگی بتن محسوب می شود. طی این روش ترکیبی از سیمان و ماسه در نسبت های معین به کمک هوای فشرده از نازل به سطوح مورد نظر پاشیده می شود. تجهیزات تعمیر خوردگی بتن به کمک شاتکریت عبارتند از: کمپرسور، نازل و لوله شلنگ انعطاف پذیر

۶-تعمیر خوردگی بتن به کمک افزودنی های بتن
یکی از روش های پیشگیری از خوردگی بتن استفاده از افزودنی های بتن است. از افزودنی های بتن می توان از مخلوط بتن یا سطح بتن استفاده کرد. یکی از افزودنی های متداول برای پیشگیری از خوردگی بتن و میلگردها موجود در آن، نیتریت کلسیم است. این افزودنی ها از طریق بتن با سطح میله های فولادی می رسند و تا حد زیادی از خوردگی آنها جلوگیری می کنند.

خوردگی بتن در خلیج فارس

همانطور که پیشتر به آن اشاره کردیم، یون ها موجود در آب دریا و رطوبت از عوامل تاثیر گذار در خوردگی بتن محسوب می شوند. منطقه ی خلیج فارس نیز به رغم رطوبت و گرمای هوای زیاد و شوری آب دریا از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین خوردگی بتن یک چالش مهم در این منطقه محسوب می شود. بتن به عنوان یکی از مصالح پر مصرف در صنعت ساختمان محسوب می شود که هزینه ی بالایی به آن اختصاص داده می شود بنابراین انتظار می رود در دراز مدت ویژگی های خود را حفظ کنند. با این وجود عوامل مخربی مثل خوردگی بتن، زنگ زدگی میلگرد، حملات شیمیایی و مقاومت کششی پایین می توانند سبب کاهش عمر مفید این مصالح شوند. منطقه ی خلیج فارس نیز یکی از مخرب ترین مناطق برای سازه های بتنی محسوب می شود. از طرفی وجود شرایط استراتژیک در این منطقه سبب احداث سازه های بتنی متعدد طی سال های اخیر شده است. گزارش ها حاکی از آن است که بسیاری از سازه های قدیمی در منطقه ی خلیج فارس دچار زنگ زدگی میلگردها و خوردگی بتن شده اند و به دلیل خطر مواجه با فرسودگی زودرس نیازمند انجام اقداماتی مرتبط با مقاوم سازی ساختمان های قدیمی هستند. از عوامل اصلی ترین عوامل تخریب سازه های بتنی طی سالهای اخیر می توان به وجود کلرید اولیه در سنگدانه ها و آب بتن، افزودنی های تسریع کننده، کربناته شدن و ساختار ضعیف بتن اشاره کرد. لازم بذکر است که وجود اکسیژن و رطوبت کافی برای حفظ واکنش های شیمیایی می توانند سبب فعالیت های مخرب یون های کلرید موجود در بتن و خوردگی آن در این مناطق می شوند. باتوجه به وجود منابع نفتی بالا در کشور و استقرار محل استخراج این منابع در جنوب کشور، لازم است برای جبران خسارات ناشی از خوردگی بتن، عملیات مقاوم سازی پالایشگاه‌های پتروشیمی در این مناطق نیز در دستور کار قرار گیرد.
کلرید های موجود در سازه های بتنی عموما از دو طریق به آن وارد شده اند. یکی از این راه ها ورود کلرید به داخل بتن از طریق آب یا سنگدانه و راه بعدی ورود آنها با استفاده از افزودنی های بتن است. البته در صورتی که بتن دارای ترک و حفره در سطح خود باشد، کلرید موجود در محیط و آب دریا نیز می تواند به درون بتن نفوذ کرده و به عنوان عاملی خارجی سبب خوردگی بتن شود. به منظور اصلاح تاثیرات مخرب ایجاد شده در سازه های بتنی مجاور دریا،‌از روش های مختلفی برای مقاوم سازی سازه دریایی استفاده می شود.
لازم بذکر است که خوردگی فولاد نیز یکی از دلایل فرسودگی زود هنگام، خرابی و از دست دادن دوام بتن است. به منظور پیشگیری به موقع از پیامدهای خوردگی بتن بهتر است به علائم توجه شود و خرابی ها پیگیری شوند. به منظور پیشگیری از پوسته پوسته شدن بتن نیز باید سوراخ ها و ترک های بتن در اولین فرصت کاملا پر شوند که به این منظور می توان از روش هایی مثل تزریق اپوکسی یا تزریق پلی اورتان استفاده کرد. پس از اصلاح ترک ها حفرات موجود در بتن نیز از پوشش محافظ یا غشای نفوذی با خاصیت ضد آب، نمک و مقاوم در برابر عوامل شیمیایی استفاده می شود.

آزمایش های بررسی مقاومت بتن در برابر خوردگی

برای تخمین میزان نفوذپذیری، جذب و انتشار که از معیارهای سنجش مقاومت بتن در برابر سیالات محسوب می شود، آزمایش های بتن متعدد وجود دارد که یکی از این آزمایش ها، تست ASTM C2102 یک روشی مناسب برای اندازه گیری میزان نفوذپذیری سریع کلرید RCPT محسوب می شود. طی این ازمایش بتن، بار الکتریکی که بین دو طرف یک نمونه بتنی طی دوره ۶ ساعته حرکت می کند، اندازه گیری می شود. مقدار بار الکتریکی اندازه گیری شده ارتباط مستقیمی با حرکت یون های کلرید در منافذ دارد. بنابراین می توان گفت که مقادیر کمتر بار الکتریکی نشان دهنده ی مقاومت بالاتر در برابر ورود یون های کلرید و بدنبال آن تاثیرپذیری کمتر از این عوامل مخرب است.
آزمایش ASTM C1556، روشی دیگر برای محاسبه ی میزان نفوذ پذیری بتن است که دقت بالایی دارد و در مقابل نسبت به آزمایش ASTM C2102 از سرعت و تنوع کمتری در نتایج برخوردار است. آزمایش C1556، حدودا ۳ ماه به طول می انجامد و روشی زمان بر برای تعیین مقاومت بتن در برابر خوردگی محسوب می شود. طی این آزمایش، عمق نفوذ کلرید در یک دوره ی ۳۵ روزه با خرد کردن لایه های متوالی از نمونه ی بتنی و سپس اندازه گیری سطح کلرید در هر لایه با استفاده از ASTM C1152، تعیین می شود. از سایر آزمایش بتن های موجود برای تعیین میزان مقاومت بتن در برابر خوردگی می توان به AASHTO T259 و ASTM C1543 اشاره کرد که روشی استاندارد برای تخمین میزان کلرید در بتن طی چندین دهه محسوب می شدند. در این دو تست میزان نفوذ یون کلرید به بتن توسط حوضچه ها اندازه گیری میشد و طی این آزمایش یک دال بتنی به مدت ۱۴ روز مرطوب شده و سپس برای ۲۸ روز عمل آوری می شود. سطح رویی بتن به مدت ۹۰ روز با محلول نمکی پوشانده شده و سپس از آن نمونه گیری شده و به شکل دیسک هایی با ایعاد حدودی نیم اینچ بریده می شدند. سپس کلرید موجود در هر لایه دیسک بریده شده تخمین زده می شد. البته این روش های حدودا ۶ ماه به طول می انجامیدند و علاوه بر زمان بر بودن، فاقد راه روشنی برای تفسیر نتایج بودند.
آزمایش RCPT نیز یک روش سریع برای تعیین میزان نفوذ پذیری بتن محسوب می شوند. در این روش از پروب ونر برای تعیین مقاومت بتن به روی نمونه های ۴*۸ اینچی استفاده می شود. یک آزمایش دیگر در این زمینه، ACI 222R 2001 است که از آن برای ارزیابی میزان نفوذپذیری بتن درجا استفاده می شود. نتایج آزمون مقاومت الکتریکی با سیستم درجه بندی نفوذپذیری همین آزمایش منطبق است. طی این آزمایش مقاومت سطح بتن در عرض چند ساعت اندازه گیری می شود بنابراین ابعاد نمونه بزرگتر در نظر گرفته می شود.